Leden aan het woord: Het verhaal van Ries en Manon

Onze start van het duikseizoen!

Geschreven in mei

Hallo Buddies!

Wij (Manon en Ries) zijn los! En met los bedoelen wij dat ons duikseizoen van start is gegaan. Eigenlijk gebeurde dat al op 26 maart en dat was best vroeg voor ons. “Normaal” gesproken maakten wij pas eind april/begin mei onze eerste duik. Maar dit jaar is er voor ons duiktechnisch veel veranderd en daar willen we jullie graag in meenemen.

Begin december 2020, toen de duikspullen op zolder lagen, de duikflessen leeg in de garage stonden en de meeste van ons wellicht geen duik gepland hadden, stonden wij in de duikwinkel een droogpak te passen. Het werd tijd dat ook wij geen echte bikkels meer hoefden te zijn en alleen nog maar nat hoefde te worden op ons hoofd en handen. Met veel vastberadenheid trokken wij een dik 400 grams onderpak aan en vervolgens een trilaminaat droogpak van Santi. Dit was wel even wat anders. Voorheen schoten wij ons natpak aan alsof het niets was maar nu stonden wij flink zwetend te zwoegen om onze enkels door de pijpen van het pak te krijgen en ons hoofd door de nekseals. De mensen die ons wat beter kennen kunnen zich goed voorstellen dat dit er erg komisch heeft uitgezien. Toen alles eenmaal min of meer op zijn plek zat en we een voorstelling konden maken van hoe straks alles nog beter zou gaan zitten (de Santi pakken worden semi op maat gemaakt) keken wij elkaar aan en zeiden wij: doe ons maar zo’n pakske!!

Na de bestelling begon het lange wachten. Door Corona en de Brexit was de levertijd van ons pak opgelopen tot een slordige 14 á 15 weken. Ondertussen werden foto’s gedeeld van zeedonderpadden die op hun nest zaten waardoor wij nog meer ongeduld creëerden. Uiteindelijk hebben wij onze splinternieuwe droogpakken op 24 maart in ontvangst genomen. Door het dolle heen reden wij naar de duikwinkel, paste wij onze pakken, kregen ontzettend veel informatie mee en stonden wij 2,5 uur later met twee hele grote Santi tassen buiten. Het duiken kon beginnen!

Op 26 maart was het zover. Samen met Matthijs en Carlijn (beiden ervaren Santi droogpak duikers) zijn we gaan duiken bij Bergse Diepsluis. De meeste van jullie zullen de stek wel kennen. Een grote parkeerplaats, een makkelijke instap, vaak goed zicht en lang ondiep. Ideaal om een eerste duik te maken. Want zo voelde het voor ons, als een eerste duik! Wat kon je verwachten? Hoe gaat het voelen? Wordt het koud? Kan ik wel trimmen? Allemaal vragen die bijdroegen aan onze lichte nervositeit. Het omkleden ging in een rustig tempo want veel informatie van de duikwinkel was inmiddels wat weggezonken. Alles was nieuw. De onderkleding, het onderpak, je droogpak, nieuwe handschoenen, nieuwe cap, nieuwe vinnen etc. etc. Normaal gesproken heeft een van ons ook een onderwatercamera bij maar deze was thuisgebleven. Achteraf gezien viel alles mee. Het is wat onwennig om de lucht uit je voeten te krijgen en bij iedere kou die je voelt vraag je je af of er water binnenkomt maar buiten dat verliep alles voorspoedig.

In de eerste 1,5 maand hadden we al 11 duiken gemaakt en dat is voor ons doen redelijk veel. Het droogpak gaat steeds beter en sneller aan. Ries gebruikt vooral veel talkpoeder en zeepsop en Manon zet haar 11 millimeter cap al op voordat zij haar duikset om hangt omdat dat erna vrij lastig gaat. We helpen elkaar nog wel veel maar daar zijn buddies voor! We zijn praktisch iedere week in Zeeland. Dat heeft er ook mee te maken dat Ries onderdeel is van team “de Buddies” dat meedoet aan de onderwaterfotografie wedstrijd van het jaar. Dat vraagt flink wat oefening natuurlijk. Buiten dat voelt het na ruim een jaar met corona maatregelen geleefd te hebben echt als een bevrijding om weer te kunnen duiken. Een hele dag buiten weg zijn en met vrienden leuke dingen zien onderwater levert nog steeds meer energie op dan dat het kost. Ook hebben we al veel leuke dingen gezien onderwater. We hebben gedoken met de bekendste Snotolven van Nederland, we hebben verschillende naaktslakken gezien (met dank aan de biologieles die we hebben gehad met de buddies), we hebben baby Zeedonderpadden en baby Snotolven gezien en gelukkig komt het leven weer steeds meer op gang in de Oosterschelde.

Het droogpak heeft ons tot nu toe al veel gebracht. We duiken comfortabeler en daardoor maken we makkelijker twee duiken op een dag. Het duiken en omkleden is minder koud en vraagt minder van ons lichaam wat ons meer energie geeft. Het water warmt zich langzaam maar zeker weer op en de eerste natpak duikers (de echte bikkels) zijn gesignaleerd op de duikstekken. Wij zouden graag iedereen willen uitnodigen om (met ons) te gaan duiken. Wij zijn altijd te benaderen als je op zoek bent naar een buddy! Wij hopen iedereen weer snel te zien bij de duikstek, op het zwembad en tijdens een evenement.

Groetjes,

Manon en Ries