ONK 2021 door Ries Coomans

Hallo leden!

De vorige keer vertelde ik jullie hoe Manon en ik ons nieuwe droogpak hadden besteld, opgehaald en hoe onze eerste duik was. Vandaag vertel ik jullie een ander spannend verhaal. Dit jaar heeft team de “Flitsbuddies” meegedaan met het ONK en niet geheel onverdienstelijk. Pak een kop koffie en laten we bij het begin beginnen.

Zoals velen van jullie weten is Marco onze eigen ervaren huis-onderwaterfotograaf. Iets waar wij natuurlijk ontzettend trots op zijn. Al een aantal jaren doet Marco met succes mee aan het Open Nederlands Kampioenschap onderwaterfotografie (ONK). Sinds een aantal jaar organiseert het ONK een teamwedstrijd waarin je als team deelneemt aan de wedstrijd. Ieder teamlid levert dan minimaal 1 foto in. Een mooie laagdrempelige manier om kennis te maken met wedstrijdfotografie. Matthijs en ik zijn inmiddels een paar jaar serieuzer bezig met de fotografie, Paul is de vaste (foto)buddie van Marco en ook André laat zijn camera niet meer thuis tijdens een duik. En zo vormde zich een team onder leiding van onze teamcaptain Carlijn en senior assistent Manon. Voor mij, Matthijs, André en Paul was het voor de eerste keer dat we meededen met een foto wedstrijd.

De wedstrijd kent twee wedstrijdperiodes waarin foto’s gemaakt mogen worden. Foto’s die je maakt moet je inleveren in verschillende categorieën: Groothoek, groothoek met model, visportret, macro, creatief en thema. Creatief is een breed thema waar je helemaal los kan gaan als fotograaf en het thema van dit jaar was groeten uit Nederland. Een thema waar we niet heel erg blij mee waren overigens. Voor de eerste wedstrijd periode zijn we digitaal bij elkaar gekomen om een strijdplan te ontwikkelen. Vertrektijden, duikstek, categorieverdeling en nog een aantal andere zaken moesten besproken worden.

27 juni was het zover: onze eerste wedstrijddag! Om van tevoren nog een aantal duiken goed te kunnen oefenen waren Matthijs, Carlijn, Manon en ik het gehele weekend al in Zeeland. Dat scheelde ook wat reistijd wat fijn was want we hadden extra vroeg afgesproken op duikstek Dreischor Frans Kok rif. De eerste duik ging ieder zijn eigen ding doen. Mijn missie was om een visportret, een macro foto en een creatieve foto te schieten. Op de reefballs stonden mooie kokerwormpjes, ideaal voor macro. Maar is dat bijzonder genoeg? Na 5 minuten fotograferen snel verder via het zand naar een wat dieper gelegen stuk. Yes, een brede ringsprietslak! Niet heel bijzonder maar deze zat wel heel mooi vrij. Manon wees twee meter verder de volgde Ringspriet aan die nog mooier zat. Op het randje van een schelp met zijn koppie mooi omhoog. Snel klapte ik mijn snoot dicht en koos ik voor de middelste Snoot maat (Een snoot is een smalle opening op je flitser, zo belicht je alleen het onderwerp). Na wat prutserig richtwerk begon ik met foto’s te maken. Redelijk tevreden ging ik weer verder. Steeds weer op zoek naar leuke, originele creatieve foto’s. Helaas liep mijn camera na 30 min duiken vast.. De tweede duik (met een nieuwe SD kaart) gingen we met zijn allen te water om een idee van Marco uit te proberen. Met 5 duikers lagen we hand in hand (in de vorm van een ster) aan de oppervlakte en Marco schoot de foto recht van onder vanaf de bodem. We waren erg benieuwd of dit idee gelukt was! Hierna gingen we weer onze eigen weg. Manon en ik hadden een dag eerder namelijk een wijde of bonte mantel gezien en hadden hier hele mooie foto’s van gemaakt. Konden we deze weer terug vinden? Natuurlijk niet... De rest van de duik was helaas niet heel speciaal. Enigszins teleurgesteld gingen we terug naar de auto met het idee om een derde duik te maken bij Den Osse. Onweer gooide echter roet in het eten.

10 september was onze tweede wedstrijddag. De resultaten van dag 1 waren uitvoerig geanalyseerd en een nieuw plan was gesmeed. De eerste duik werd Anna-Jacoba polder. Onderwater kwam ik al snel een tweetal bruine plooislakken tegen die op een paaltje zaten in hun eigen (gaan we even ​ vanuit) eitjes. Op de punt van Anna-Jacoba stroomde het redelijk dus een goeie foto werd al snel lastig voor mij. Na wat kiekjes geschoten te hebben van wat kleine visjes kwamen Manon en ik een mooie hooiwagenkrab tegen. Normaal gesproken niet heel fotogeniek maar deze zat mooi in het wier. Na een tijdje trok Manon mijn aandacht en vroeg mij (wild gebarend) of het niet leuk was om achter het wier haar lamp te houden om een soort silhouet te creëren. Op het schermpje zag ik een heel mooi effect ontstaan. Ik had alleen nog geen een scherpe foto kunnen maken. Het golfde behoorlijk (we zaten heel ondiep), de hooiwagen krab zat heel erg laag (mijn camera zat in het zand geduwd) en Manon was aan het jongleren met het wier en haar duiklamp. Hopelijk zat er een scherpe foto bij. Eenmaal thuis bleek er wel geteld één scherpe foto tussen te zitten. Bingo! De tweede duik werd weer bij Dreischor gemaakt. Het was een mooie duik waar Manon en ik hebben geprobeerd om de Hooiwagenkrab foto opnieuw te maken. Dit was echter niet gelukt. Wel hebben we nog een prachtige grote Zeedonderpad gefotografeerd. Achteraf was ik erg tevreden met deze foto maar het visportret van Matthijs was haast niet te overtreffen.

Na de twee wedstrijddagen hebben we als team een foto kijk avond georganiseerd. We moesten immers tussen tientallen foto’s gaan kiezen welke we zouden gaan inleveren. Het was een lange avond maar uiteindelijk hebben we mijn foto van de hooiwagenkrab ingeleverd in de categorie creatief. Tevens was dit ook de foto waar jullie op hebben kunnen stemmen, we hebben de foto namelijk ook ingeleverd als publieksprijs. Als team waren we heel erg tevreden met onze foto’s. Marco heeft een half-half foto gemaakt met daarop een koe voor de categorie groeten uit Nederland. Matthijs heeft een heel gaaf portret ingeleverd van een Paling. André heeft een hele mooie groothoek ingeleverd en Paul had zelfs twee foto’s ingeleverd. Een macro foto van een Spookkreeftje en een Model foto van Carlijn. Met een voldaan gevoel hebben we de foto’s ingeleverd.

En toen was daar de dag van de prijsuitreiking. Na lang wachten zouden we eindelijk weten of onze foto’s in de smaak zouden vallen. Helaas was de uitreiking niet in de Pathé bioscoop van Utrecht maar digitaal. De uitreiking verliep heel erg rommelig. Er was heel slecht geluid, de presentatie verliep slecht en presentatoren waren niet te verstaan. Na een half uur was de uitreiking voor de teams aan de beurt. De teller liep van 10 naar 1. 10, niks. 9, niks. 8, niks. 7, niks. 6, nog steeds niks? 5, we zouden toch wel erbij zitten? 4, De Flitsbuddies!!! Als team zijn wij heel trots dat we bij onze deelname zo hoog zijn geëindigd.

Voor mij persoonlijk heeft het ONK mijn duikseizoen een boost gegeven. Het was een jaar van doelgericht bezig zijn met fotografie. Het leuke is dat je het gevoel hebt dat je echt iets doet met je foto’s. Nu moet ik wel zeggen dat ik minder snel solo zal meedoen met een dergelijke wedstrijd. Dat je met een team strijdt voegt naar mijn mening echt iets toe. Je bent als team/vereniging samen bezig en je helpt elkaar. Het was een verrijking! Ik ben ook heel trots op de foto die ik gemaakt heb. Niet alleen omdat ik vind dat de foto goed gelukt is. Maar ook omdat ik de foto samen met mijn buddie heb gemaakt. De foto is goed gelukt omdat we met zijn tweeën gedoken hebben, samen ideeën hebben bedacht en samen de wedstrijd beleefd hebben.

Wie weet wat volgend jaar brengt, de datums zijn in ieder geval al bekend voor volgend jaar!

~ Ries Coomans